Origineel werk (acrylstift op canvas) van Louise Kerkaert.
60 x 60 cm.
Het kunstwerk toont het moment waarop de zee zichzelf onthult in al haar
gedaanten. Het zachte lichtblauw roept de kalme zee op, waar lucht en water
naadloos in elkaar overlopen. Het donkerblauw verbeeldt de kracht en de diepte van
de oceaan, de plek waar mysteries verborgen blijven. Het okergeel herinnert aan de
warme gloed van de zon, die zich op het water spiegelt.
Maar dan is er het bruin. Eerst lijkt het niet te passen. Toch vertelt het een verhaal
dat vaak onzichtbaar blijft: de momenten waarop de zee verandert. Het kan het
verschijnsel zijn van rivierwater dat zich in zee mengt, modderstromen na een storm
of planktonbloei die het heldere blauw in een troebel bruin verandert. Het is een
herinnering dat de natuur nooit statisch is, maar steeds in beweging, en dat
schoonheid ook in verandering en onvoorspelbaarheid zit.
Dit kunstwerk is dus niet enkel een ode aan de zee zoals wij die romantiseren, maar
ook een spiegel van haar rauwe eerlijkheid. Het nodigt uit om schoonheid te zien in
de overgang, in het spel tussen zuiver en troebel, tussen harmonie en verstoring.
